Ein del bygdefolk kom saman 9. og 14. juli 1917 med formål å få oppført eit bedehus på øya. På det andre møtet vart det valt ein arbeidskomité som bestod av Svein S. Flem (Svenngarden), Johan P. Flem (Jogjerdet), Kristen Helle, Hans S. Longva (Sjurgarden) og Knut J. Rogne (Nordstrand). Det vart også bestemt å starte arbeidet snarast råd og å tinge byggetilfang. På desse første møta vart også lovene for det komande bedehuset laga.

På møte i arbeidskomitéen 8/10-1917 fekk Johan P. Flem og Hans S. Longva i oppdrag å få bygt grunnmuren og å feste tomta som det skulle byggast på. Tomtegrunnen låg på Sjurgarden, og det vart inngått festekontrakt på 99 år for 50 kroner ein gong for alle, tinglyst 24/8-1921. I 1980 fekk bedehuset skøyte på tomta som gåve.

Husbygginga starta altså hausten 1917, og vel eit år seinare, den 11. januar 1919, vart huset vigsla med festivitas. Same tida vart første ordinære medlemsmøte halde, og det vart valt eit bedehusstyre. Ifølgje vedtektene skulle huset «…bestyres av en komité paa 5 medlemmer av stedets troende». Dei valde var Svein S. Flem, Johan L. Flem (Husdalen), Elias O. Haram, Severin E. Longva (Sjurgarden), Ole H. Nogva og Hans E. Rogne (Eliasgarden). Ein av dei var truleg varamann.

Kostnaden med huset kom på 16.000 kroner i utlagde pengar; attåt var det mykje dugnadsarbeid.

Det var Frimisjonen og dei andre misjonslaga på øya som gjekk saman om å få bygt eit bedehus, og det vart skipa ei fellesforeining som skulle stå som eigar av huset. 67 personar skreiv seg inn som medlemar og eigarar av bedehuset. Bedehuset er såleis ein sjølvstendig institusjon og høyrer ikkje til nokon bestemt kristeleg samskipnad. I vedtektene vart det difor fastsett at «Lokalet vil være til avbenyttelse for alle som forkynder Guds Ord, og har et godt vidnesbyrd som troende.»

På eit styremøte i 1922 vart det vedteke at også Pinsemisjonen hadde rett til å forkynne i bedehuset. På årsmøtet i 1924 vart det vedteke å legge inn elektrisk straum i huset, og i 1925 vart det bestemt at basarar ikkje skulle haldast på bedehuset på søndagar og andre heilagdagar. I 1932 vart det vedteke at soknepresten skulle få lov å forkynne på bedehuset, men måtte då sløyfe klokkarbøna.

I 1937 vart det innlagt vatn. I samband med samanslåinga av kommunane Haram og Vatne i 1965, fekk bedehuset ei pengegåve av den nye storkommunen. Denne vart nytta til innkjøp av orgel. I 1967 vart det foreteke ei utbygging som gav skikkelege sanitærforhold, samstundes som huset vart pussa opp. Huset har vore nytta til dei fleste kyrkje handlingar, og særleg gravferder etter at gravplassen kom i bruk i 1926. Elles har det vore brukt til møte av ymse slag, juletrefestar, søndagsskule og endå meir.